brzmieć

brzmieć
brzmieć I {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIb, brzmię, brzmi, brzmiał, brzmieli {{/stl_8}}– zabrzmieć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIb {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'być odbieranym zmysłem słuchu, dawać się słyszeć; rozlegać się, dźwięczeć': {{/stl_7}}{{stl_10}}Brzmi śpiew, muzyka. W jej głosie brzmiała głęboka rozpacz. Zabrzmiały pierwsze takty symfonii. Groźnie zabrzmiało jego ostrzeżenie. Zabrzmiały czyjeś kroki na korytarzu. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'zazwyczaj o instrumentach muzycznych: wydawać (zwykle czyste, jasne) pojedyncze, odróżniane słuchowo tony lub zespoły tonów (na ogół harmonicznych, przyjemnych dla ucha) umożliwiających identyfikację wytwarzającego je instrumentu': {{/stl_7}}{{stl_10}}Przenikliwie brzmiące skrzypce. Któraś struna w gitarze brzmi fałszywie. Puzony zabrzmiały zbyt głośno. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'napełniać się głośnymi dźwiękami; rozbrzmiewać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Sala brzmiąca oklaskami. Trybuny zabrzmiały brawami. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_8}}częściej ndk {{/stl_8}}{{stl_7}}'mieć określoną wymowę, pewien wydźwięk; wyrażać określoną treść, myśl': {{/stl_7}}{{stl_10}}Twoja propozycja brzmi rozsądnie. Doniesienia z frontu brzmiały przerażająco. Czyjeś słowa brzmią mądrze, głupio. Może to zabrzmi głupio, ale ja o niczym nie wiedziałem. W jego ustach to ostrzeżenie zabrzmiało przekonywająco. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}5. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o tekście, wypowiedzi: wyrażać treść w formie odpowiedniej lub nieodpowiedniej, ze względu na wymagania językowe lub inne potrzeby': {{/stl_7}}{{stl_10}}To zdanie brzmi źle. Trzeba je zmienić. Może to zabrzmiałoby lepiej, gdyby zmienić kolejność akapitów. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}\ {{stl_20}}
{{/stl_20}}brzmieć II {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. 3. os ndk VIb, brzmi, brzmiał {{/stl_8}}{{stl_7}}'mieć określoną formę słowną (o krótkim komunikacie słownym) ': {{/stl_7}}{{stl_10}}Proszę powiedzieć, jak brzmi nazwa stolicy Peru. Ktoś pamięta ze szkoły, jak brzmiały słowa przysięgi Tadeusza Kościuszki. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • brzmieć — ndk VIIa, brzmi, brzmij, brzmiał 1. «być słyszanym, przejawiać się jako dźwięk, głos» Echo brzmiało. Melodia piosenki brzmiała w oddali. 2. «wydawać, wytwarzać dźwięk, głos» Dzwony, organy brzmią głośno. 3. «mieć określoną postać słowną, zawierać …   Słownik języka polskiego

  • jasno — jaśniej 1. «roztaczając lub zawierając dużo światła, blasku; nie ciemno, nie mroczno; widno» Palić się, płonąć, świecić jasno. W pokoju było jasno. Słońce świeci coraz jaśniej. przen. «radośnie, wesoło, beztrosko, pogodnie» Patrzeć jasno w… …   Słownik języka polskiego

  • współbrzmieć — ndk VIIa, współbrzmiećbrzmi, współbrzmiećbrzmij, współbrzmiećbrzmiał «o dźwiękach: brzmieć jednocześnie z innymi, brzmieć harmonijnie» Współbrzmiące tony, akordy …   Słownik języka polskiego

  • греметь — гремлю, укр. гримiти, блр. грымець, ст. слав. грьмѣти βροντᾶν, болг. грьмя, сербохорв. гр̀мљети, словен. grmeti, чеш. hřmiti, слвц. hrmet , польск. grzmiec, другая ступень вокализма: гром. Родственно лтш. gremt, gremju бормочу , лит. grumù,… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • гром — род. п. грома, сюда же огромный, укр. грiм, род. п. грому, ст. слав. громъ βροντή (Супр., Клоц.), болг. гром, сербохорв. гро̑м, род. п. гро̏ма, словен. grôm, чеш. hrom, польск. grom, в. луж. hrom. Связано чередованием гласных с греметь;… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • Lesser Poland — For other uses, see Little Poland (disambiguation). Not to be confused with Lesser Poland Voivodeship. Lesser Poland superimposed on borders of current Polish voivodeships …   Wikipedia

  • bębnić — ndk VIa, bębnićnię, bębnićnisz, bębnićnij, bębnićnił 1. «uderzać czymś w coś, o coś wielokrotnie, czyniąc hałas, rzadziej: grać na bębnie; stukać, walić, łomotać» Bębnić w bęben pałeczkami. Bębnić pięściami w drzwi, palcami po stole. Bębnić w… …   Słownik języka polskiego

  • brzęczeć — ndk VIIb, brzęczećczę, brzęczećczysz, brzęcz, brzęczećczał, brzęczećczeli «wydawać, wytwarzać brzęk; brzmieć» Brzęczą dzwonki (uprzęży), szyby w oknach. Mucha, pszczoła brzęczy. ◊ Brzęcząca moneta, gotówka «pieniądze, często w złocie lub srebrze …   Słownik języka polskiego

  • brzmienie — n I 1. rzecz. od brzmieć Brzmienie melodii walca. 2. muz. «całokształt odbieranego wrażenia dźwiękowego; dźwięczność, rozległość, donośność dźwięku (głosu); potocznie barwa dźwięku» Brzmienie fortepianu, skrzypiec. Piękne brzmienie głosu… …   Słownik języka polskiego

  • charczeć — ndk VIIb, charczećczę, charczećczysz, charcz, charczećczał, charczećczeli «wydawać chrypliwe dźwięki; mówić zduszonym głosem; brzmieć chrypliwie; charkotać, rzęzić» Konający charczał. Silnik charczy …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”